kopać — ndk IX, kopaćpię, kopaćpiesz, kop, kopaćał, kopaćany kopnąć dk Va, kopaćnę, kopaćniesz, kopaćnij, kopaćnął, kopaćnęła, kopaćnęli, kopaćnięty, kopaćnąwszy 1. «uderzać coś lub kogoś nogą» Kopać piłkę. Kopnąć kogoś w bójce. Koń kopnął woźnicę. ◊… … Słownik języka polskiego
kopać [wykopać] grób — {{/stl 13}}{{stl 8}}{komuś, czemuś} {{/stl 8}}{{stl 7}} walnie przyczyniać się do nieszczęścia, niepowodzenia, klęski czegoś lub kogoś; doprowadzać do upadku {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
kopnąć się — I {{/stl 13}}{{stl 23}}ZOB. {{/stl 23}}{{stl 33}}kopać się I {{/stl 33}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}kopnąć się II {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk IVa, kopnąć sięnę się, kopnąć sięnie się, kopnąć sięnij się, kopnąć sięnął się, kopnąć… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
kopnąć — → kopać kopnąć się 1. forma dk czas. kopać się (p.) 2. pot. «pobiec szybko» Kopnął się do domu … Słownik języka polskiego
kopanie — n I 1. rzecz. od kopać Kopanie rowów. 2. «wykopywanie z ziemi kartofli, buraków itp.; okres wykopywania kartofli w jesieni; wykopki» kopanie się rzecz. od kopać się … Słownik języka polskiego
grób — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. grobu, Mc. grobie {{/stl 8}}{{stl 7}} miejsce, gdzie składa się ciało zmarłego, najczęściej w trumnie (czasem urnę z prochami), otaczane szacunkiem; zwykle dół w ziemi, na którego miejscu po zasypaniu, znajduje… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
grób — m IV, D. grobu, Ms. grobie; lm M. groby «miejsce, gdzie się chowa zmarłego; zwykle wykopany w ziemi dół, często obmurowany, nad którym wznosi się pagórek, stawia pomnik itp.» Otwarty, świeży grób. Grób rodzinny. Groby królewskie. Groby… … Słownik języka polskiego
ASC Dukla Praha — Teamdaten UCI Code ADP Herkunftsland Tschechien Tsch … Deutsch Wikipedia
ziemia — ż I, DCMs. ziemiami; lm D. ziem 1. (jako termin astronomiczny pisze się wielką literą) blm «trzecia według oddalenia od Słońca planeta Układu Słonecznego, ciało niebieskie o kształcie zbliżonym do elipsoidy obrotowej, obiegające Słońce po orbicie … Słownik języka polskiego
wydobyć — dk, wydobyćbędę, wydobyćbędziesz, wydobyćbędą, wydobyćbądź, wydobyćbył, wydobyćbyty wydobywać ndk I, wydobyćam, wydobyćasz, wydobyćają, wydobyćaj, wydobyćał, wydobyćany 1. «wydostać z wnętrza na powierzchnię; wyciągnąć, wyjąć» Wydobyć walizkę z… … Słownik języka polskiego
